Waldemar Musik rocznik 1956. Początek edukacji to Szkoła Plastyczna w Gdyni – fotografia, a później Liceum Plastyczne w Kielcach – rzeźba. Kielce w tej dziedzinie były i są do dziś mocnym środowiskiem artystów rzeźbiarzy. Razem podejmowali większe wyzwania, a do takich należały kiedyś – odbudowa zamku królewskiego w Warszawie,  renowacja Opery Narodowej w Budapeszcie i  pałacu Sanssouci w Poczdamie. Były to ciężkie czasy schyłkowego PRL-u i transformacji do nowego ustroju. Wtedy to bardzo często artystyczne ambicie trzeba było zamieniać na rzemiosło dla chleba. Ale już wtedy WM robił śmiałe wyskoki. Jedna z jego rzeźb trafiła do USA. Nabywcy bardzo się spodobał  pomarszczony i zgarbiony starzec, który trzymał w rękach latarnię i oświecał drogę młodszym. W pracach WM symbolika jest stałym elementem, toteż odbiorcy bardzo się przyda zmysł udziału  jak ten w wierszu Szymborskiej.  Po latach w nowej rzeczywistości różne prestiżowe wystawy i konkursy stały się udziałem środowiska kieleckich rzeźbiarzy w którym WM ma swój znaczący udział. Jako twórca miał to szczęście, że na jego artystycznej drodze nie stanął nikt, kto chciałby  mu zakłócić  własny plan rozwoju. Tak się  często dzieje z wieloma studentami artystycznych uczelni, którzy podążają za upodobaniami swoich profesorów albo ulegają chwilowej modzie. Waldemar Musik jest coraz bardziej doceniany i za to że, pozostał przy trudnej obróbce kamienia.  Jakby trochę nie pasuje do naszej ery plastiku i betonu, co już widać w geologii po grubej warstwie osadów. Ostatnie lata jego pracy twórczej to wiele ważnych nagród, wystaw i podziękowań  za to, że został kamiennym ostańcem jak Wietrznia i Kadzielnia

leonard jagoda